Granaat

Oorsprong van de naam granaat

De naam betekent "de korrelige" en is afgeleid van het Latijnse woord "granum". Hij verwijst naar het veelvuldig voorkomen in rondachtige granen. In de volksmond wordt de granaat rode "Karfunkelstein" genoemd.

De term granaat verwijst naar meer dan 10 verschillende groepen edelstenen van vergelijkbare chemische samenstelling.

De belangrijkste granaatvariëteiten zijn:
• Almandien (de naam naar verluidt afkomstig van een stad Alabanda die moet gelegen hebben vandaag Menderes River, in Turkije.)
• Pyroop (afgeleid van het Griekse woord "pyropos" wat vuur in de ogen, vurig betekent)
• Spessartien (de naam geeft de plaats van ontdekking aan op de Rauhenstein-top ten noordoosten van Aschaffenburg in de Spessart.)
• Grossulaar (van het neo-Latijnse botanische woord "grossularia" = kruisbes)

Sieraden met granaat vind je hier.

De kleuren van granaat

De kleur rood komt het meest voor, maar er zijn ook de granaat bij een tender aan intense geel, verschillende tinten groen, vurig oranje en fijne aardkleurig nuances. Hij kan niet alleen de kleur blauw aanbieden.

De kleur van de Pyroop is sterk puur rood, bloedrood en bruinrood. Het is gebaseerd op bestanddelen van ijzer en chroom.

De kleur van Almandien is sterk rood, ook bloedrood en vertoont bijna altijd een lichte, maar duidelijk waarneembare steek in violet. De kleur is te wijten aan het lage gehalte aan ijzer en chroom.

De kleur van Spessartien is te wijten aan het sterke mangaangehalte en varieert van geelachtig oranje tot vuurrood en bruinachtig rood.

De kleur van de Grossulaar is geel, geelgroen, rijk groen. De groene kleur is te danken aan vanadium.
De bekendste groene granaat is de Tsavoliet, behoort tot de groep van Grossulaar.

De zeldzame Demantoid is de ster tussen de groene granaten. zijn schittering is enorm omdat hij hoger is dan die van de diamant.

Oorsprong en voorkomen van granaat

Granaten worden gevonden in massieve of korrelige, maar vaak als macroscopische kristallen, die tot 700 kg zwaar kunnen zijn. De meest natuurlijk gevonden edelsteengranaten zijn tegenwoordig uit de VS, Zuid-Afrika en Sri Lanka.

Andere voorvallen zijn: Madagaskar, Opper-Birma, Rusland, India, Zimbabwe, Brazilië, Australië, Kenia, Tanzania, Zambia en Canada.

Granaten zijn vooral gebruikelijk in metamorf gesteente, zoals gneis of eclogite. Bovendien komen ze ook voor als magmatische rots- en mineraalzepen in rivierafzettingen.

Pyroop: Zuid-Afrika, VS Arizona, Madagaskar, Boven-Birma, Rusland (Transbaikalia).

Almandien: India (bij Jaipur), Cylon (Sri Lanka), Zimbabwe (Rhodesië) en Madagascar.

Spessartien: Sri Lanka (Ceylon), Upper Burma, Madagascar, Brazilië (Minas Gerais) en Australië.

Grossulaar: Kenia, Tanzania, Zambia en Canada.

Over de granaat

De steen van de maand januari is de granaat en de edelsteenfamilie van deze naam heeft de afgelopen jaren sensationele ontdekkingen veroorzaakt.

Granaat is, om zo te zeggen, de verzamelnaam voor meer dan tien min of meer algemeen gebruikte edelstenen die tot de silicaten behoren. Ze hebben de verdiensten van een goede hardheid (iets boven het kwarts) en een hoge breking, wat de schittering van sommige exemplaren verklaart. Wat leidde tot de verschillende termen zijn de kleuren die anders zijn vanwege de variabele chemische samenstelling. Eigenlijk ontbreekt alleen een blauwe vertegenwoordiger.

Spreek een leek van een Garnaat, dan denkt hij onvermijdelijk aan de rode "carbuncles" Pyroop en Almandien, die zogenaamd mannen galant maken. In veel juwelen zitten ze als de zaden van de granaatappel in grote aantallen aan elkaar en eventueel ook de naam granaat is afgeleid van deze vrucht.

Een andere vorm van de Kalktongranaat grossulaar (licht groen, roze, geel), tsavoriet (smaragdgroen), Hessoniet (bruin, oranje, honing geel - ook wel Kaneelstein want het is niet alleen kaneel, maar significante deposito's alleen te vinden in de voormalige Zimtinsel Ceylon) en de dichte groenzwarte "Transval-jade".

Een mangaan-granaat is de oranjerode Spessartien, die eigenlijk voor het eerst werd ontdekt in de Duitse hooglanden met dezelfde naam. Zoals rouw sieraden, de zwarte Andradiet, werd een kalkstenen granaat vroeger vaak gebruikt, en met toevoeging van chroom maken we kennis met de geel-groene Demantoid, lange tijd beschouwd als de waardevolste granaat. De laatste tak is de diepgroene Uvaroviet die te vinden is in de Oeral en in Finland. Helaas is het uitzonderlijk zeldzaam en ondoorzichtig, zodat het voor sieradendoeleinden niet uitmaakt.

De rode granaten zijn ongetwijfeld de meest voorkomende en verschijnen al in oude Egyptische, Hellinistische en Romeinse sieraden.

Meer opvallend waren de vondsten gedaan in de rivieren van het Northwest Territory of Australia. Omdat de rode stenen voor het eerst werden gehouden voor robijnen en duur werden verkocht, richtten ze snel "wrijvingsbedrijven" op met enkele honderden pitvelden. De bloeiende bedrijven kwamen echter snel ten einde toen de stenen werden herkend als granaten.

De rode kleur is echter een van de vroege fascinaties van de mensheid, en tot de 18e eeuw werd de granaat tot de "vijf medische stenen" gerekend.

Hij zou de kracht moeten hebben om het hart te versterken, om de bloedstroom en diarree te stoppen en om melancholie te verdrijven. Je moest het gewoon wrijven en nemen. Aangezien kleine korrels van granaat betaalbaar waren voor een klein budget, adviseerde een arts in 1546, granaat als vervanger voor de dure saffier.

Om de glans van de stenen beter te laten uitkomen, kwamen de steenhouwers al snel met iets op de proppen. De grotere donkere stenen werden. uitgehold van onderaf om ze transparanter te maken. De verwerking van granaat tot edelstenen is al bekend uit de oudheid. Alle granaten zijn alleen gevoelig voor hitte, wat kan leiden tot zwart worden. Rode granaat komt voornamelijk uit Zuid-Afrika, India en Sri Lanka. Het type sieradenontwerp is verrassend weinig veranderd. Toch is de rozetvormige verwerking van veel kleine stenen nummer één. Solitaire plaatsing wordt meestal toegepast op de ongewone roze tot rode roos gemengde kristallen van Almandien-pyroop serie, die voor het eerst werden ontdekt in de Verenigde Staten en als Rhodoliet commercieel ingevoerd.

In zes mijnen, sommige van hen bovengronds, wordt nu de groene granaat (met vanadium en chroom) gewonnen. De omgeving van Tsavo National Park leverde hem de naam Tsavoriet op. Hij heeft alle kans om de koning van de groene edelstenen naast Smaragd te worden. Met veel glans en schittering door zijn beduidend hogere lichtbreking, dezelfde hardheid, minder broos, top kwaliteit, inclusie armer is hij zeldzamer dan smaragd. In 1991 bereikten de prijzen ongeveer 20% van vergelijkbare smaragden, maar deze stegen. De laatste herontdekking veroorzaakte een sensatie op de Basel Jewelry-beurs 1993. Het is een ongewoon zuivere Spessartite, die in 1991 in een enkele "pocket" in het noorden van Namibië verscheen en een echte goudzoeker-stemming teweegbracht. De kleur is een prachtig oranje met ongelooflijke helderheid. In het donker lijkt hij zijn eigen lichtbron te hebben. Op dit moment heeft slechts een zeer kleine kring de toegang tot deze granaat sensatie die in de VS onder Hollandine en in het Verre Oosten op de markt werd gebracht onder de mooie naam van mandarijn. De Idar-Oberstein Brothers Henn presenteren ze als "Kunene Spessartin".

Mystiek van de granaat

Als de granaat uit de grond komt, is het donker en zitten er geen lichtstralen in. Maar als de stenenmolen hem laat schijnen en hem heeft gepolijst, krijgt hij vuur en onthult al zijn schoonheid.

De marktprijzen van de granaat

Kleur marktprijs per ct
Rood: $ 35.-
Helder groen: $ 68.-
Geelgroen: $ 65.-
Oranje: $ 117.-
Oranje Geel: $ 57.-

Technische gegevens

Edelsteengroep: Garnet Family
Chemie: XII3YIII2 (SiO4) 3
Mohs-hardheid: 6 tot 7,5
Dichtheid: 3,5 tot 4,3
Breking: 1.544 - 1.553
Glans: glas, vet, harsglans
Transparantie: transparant tot ondoorzichtig
Ruptuur: Mosselig, splinterachtig, broos
Splitsing: wazig
Crystal System: Cubic

Gemology

PyropChemische samenstelling: Magnesiatongranat 3MgO AlO3 3SiO2Mohs hardheid: 7,25Dichte: 3,7 tot 3,9Lichtbrechung: n = 1,74 voor 1,76AlmandinChemische samenstelling: Eisentongranat 3FeO AlO3 3SiO2Mohs hardheid: 7,5Dichte: 3,95 tot 4, 20Lichtbrechung: n = 1,78-1,81 (vaak annormale dubbele breking aanwezig) SpessartinChemische samenstelling: Mangantongranat 3MnO AlO3 3SiO2Mohs hardheid: 7,25Dichte: 4.12 tot 4,20Lichtbrechung: n = 1,79 voor 1,81Chemische samenstelling: Kalktongranat 3CaO AlO3 3SiO2Mohs hardheid: 7,5Dichte: 3.60 tot 3,65Lichtbrechung: n = 1.734 (meest transparant Grossularite tonen een abnormale dubbele breking